بازا که آب رفته عمر جهان توئی

در خاطراتت ای گل مست ای دوست

صدها هزار لاله شکست ای دوست

صدها هزار صاعقه برپا شد

صد هزار خسته نشست ای دوست

در کوچه های کاهگل مهتاب

نور سفید ماه شکست ای دوست

بهتر زمن ز خاک خبر داری

آبی ترین هر چه که هست، ای دوست!

دیدی نیامدی و دلم پژمرد

تا بند بند سینه گسست ای دوست 

در کلبه غریبی ام آیا خبر شدی

بی تو شدم چه خسته و پست ای دوست

ای آب رفته ،عمر دلم ، ای یار

از عالم ذر عهد الست، ای دوست!!!