پاسخی به مثنوی خریت نامه

اخیرا توی یه وبلاگ بچگانه به یک شعر بی سر وتهی برخوردم که سعی داشت به مخاطبش القا کنه که تو یک خری و مملکتت یک طویله و این مملکت مملکت بشو نیست حالا نفهمیدم شعرش از کیه ولی به لطف خدا همون جا یک شعر خوب برا جوابش ساختم بد نیست بخونینش ( البته شعر یارو رو هم می تونید توی ادامه مطلب بخونید )

سلام عزیز شعر کیه گذاشتی ؟! / اصلا عزیز شعر دیگه نداشتی ؟! // این که همش سیاهیه سربسر / قصه آدم که شده مثل خر ! // دور از جونت اینها کار شیطونه / ناامیدی سفارشهای اونه // میگه برو خودکشی کن جوونی / میگه همش بدبخت شده حیونی // خوب ؛ آره خوب دنیا پر از مشکله / اما خریت کار یک جاهله // اینها می گند بازی نکن می بازی / روم به دیوار می گند تو گوش درازی // می گند یه وقتی خوب بوده مملکت / ولی دیگه مرگه فقط مصلحت // اونها می خواند ماستو بگی سیاهه / بگی نفس کشیدن اشتباهه // اونها می خواند امیدتو بگیرند / مردم برند تعطیل کنند بمیرند // سی ساله هی غصه فردا می دند / هی تحریمو توی مخا جا می دند // سی ساله که می گند که کار رژیم / تموم شده فلانی هم گشته جیم // سی ساله هر هفته همین بساطه // دشمن کار و کوشش و نشاطه // راستی شما اگه بهم نخندی / می گم که کار آمریکاست افندی // کلی کانال هیپنو کار گذاشتند / تو دل دنیا تخم خلسه کاشتند // میگم دو روز بشقابو تعطیلش کن / اون تی وی رو از زندگی دیلش کن // قشنگ ببین رفیق من کی هستی / مبدأ و مقصدت ؟!  کجا نشستی ؟! // راس راسی بچه شیعه چشمشون کور / آرزوهاشون دیگه موند واسه گور // جنبه داری اینو بگم بدونی / آقا داره می آد اینم نشونی // که روز به روز دارند اسیر تر می شند / شب به شبش بهونه گیرتر می شند // فقط دعا کن که آقا زود بیاد / بعد ما نشیم یه وقتی مردود ؛ بیاد

شعر مربوطه رو در ادامه مطلب بخونید  :